GRASLAND-EZINGE

Grasland-Ezinge 

www.koosbuist.nl is laatste tijd minder ge-update dit komt mede door het opzetten van natuur & kunst project: Grasland-Ezinge,
Hier is afgelopen twee jaar veel tijd en aandacht naar toe gegaan: kijk voor meer informatie op https://grasland-ezinge.nl

Met dit project heb ik o.a een samenwerking met Sign https://sign2.nl/events/grasland-proloog/
Meer hier over op: https://grasland-ezinge.nl/kunst/

Daarnaast heb ik in die zelfde periode een Kunst Master studie gevolgd en afgerond Interrelational Art Practices (iRAP)
De studie en het project Grasland zijn verweven.

Woonstalhuis is een ecologisch kunstwerk waarin nieuwe natuur en oeroude cultuur vervlochten zijn. 

Het kunstwerk bestaat uit een rechthoekige constructie van wanden van 5 bij 17 meter en 1,5 meter hoog. Deze zijn gevormd door vlechtwerk van wildetenen om kastanje houten palen. Bij de grond  zullen uitsparingen worden gelaten voor toegankelijkheid van kleine dieren (hazen, vogels, muizen, egels, end,) . Het dicht vlechten zelf zal met een groep genotdichten geburen en onderdeel zijn van een dag programma waarbij, kunst, ecologie en archeologie samenkomen.

Na het dicht vlechten is het de bedoeling de bodem, planten en dieren voor minimaal de komende 7 jaar niet te beroeren. Er kan over de rand gekeken worden hoe het zich ontwikkeld maar het mag niet betreden worden. 

De vorm is geïnspireerde op het ouds gevonden woonstalhuis tijdens de afgraving van de wierde te Ezinge. Tussen 1923 en 1934 werd een groot deel van de wierde van Ezinge onderzocht door het Biologisch-Archeologisch Instituut, het huidige Groninger Instituut voor Archeologie van de Rijksuniversiteit Groningen. De opgravingen onder leiding van Albert van Giffen trokken nationaal en internationaal veel aandacht.

Het oudsgevonden woonstalhuis H1 is gedateerd  ±800 vCh.

Dit werk is onderdeel van Project Grasland: https://grasland-ezinge.nl
Grasland Ezinge is een klein stukje land, waar mens, plant en dier kunnen groeien en bloeien, elkaar ontmoeten, van elkaar kunnen leren, de rust en ruimte geven
Eeninitiatief van Joke Buist en zoon Koos Buist, Een project dat Natuur, Kunst en educatie met elkaar verbindt. 

Ze zien op:
11 nov 2022, om 9:15 Slikerfilm te Leeuwarden Noorderkroon, Noorderlijk film festival Leeuwarden
De Film is tevens genomineerd voor beste Noorderkroon speelfilm.
Nominatielijst Noorderkroon 2022

26 nov 2022, om 16:00 Forum Groningen Link ForumGroningen, 

Foto’s : Kees van de Veen

Theater voorstelling, Lichaam als landschap, bij Nasum, tijdens Terug naar het begin

Nansum, 1945. Begin mei worden de laatste grote gevechten om de vrijheid van ons land gevoerd. De boerderijen platgebrand, vele burgers dood en dan klinkt het laatste Duitse schot vanuit de kerktoren te Farmsum. 5 mei. De oorlog in Nederland is voorbij.

Nansum, 2021. Boven op de pas versterkte dijk. Aan de ene kant wat rest van de Duitse bunker en de andere kant de Dollard. Nergens zie je onze verhouding tot de natuur sterker tot uiting komen dan op deze zeedijk. Onze strijd tegen het water, de absolute grens tussen land en zee.

We hebben de strijd gewonnen, maar ten koste van wat?

Publiek werdt uitgenodigd om op deze historische plek daarover mee te denken. In een poging tijdens deze interactieve voorstelling samen tot een nieuw verhouding te komen: tussen ons land en de zee.

Met behulp van ‘Denkantennes’ welke ons geestelijk vermogen vergroten, dachten we na wat het betekend om het Groninger landschap te zijn. Tijdens een expeditie over de zeedijk kwamen wij in contact met de grenzen van ons bestaan in een poging contact te leggen met de zee. Een hevige woorden strijd volgde vanwaaruit de vraag rees welk recht wij als landschap hebben over de zee en hoe de dijk ons beschermt en tegelijk opsluit.

Water als gedachten, Appingedam, 2021
Installatie als onderdeel van de Lijkenhuis kunstroute Gedenkwaardig. (Link naar de virtuele tour)

Een drieluik over vergankelijkheid: Het lichaam, de geest en hoe de tijd deze beide verbind en vervaagd.
Al het immateriële ‘zweefde’ aan touwen in de ruimte, de stoffelijke resten van mens, plant en dier bedekte de grond.

Bezoekers werden uitgenodigd herinnering aan dierbare op te tekenen met vluchtige ‘inkt’ getrokken uit gras.
Deze herinneringen werden opgehangen en vervolgen langzaam maar zeker met de tijd.

Lijkenhuisjes zijn kleine gebouwtjes op kerkhof en begraafplaats die vroeger dienst deden als opbaarruimte. In de Wet op de Besmettelijke Ziekten van 1872 werd vastgelegd dat elke begraafplaats zo’n ruimte of huisje moest hebben. In dit gebouw werd, in afwachting van de begrafenis, de lijken gelegd van mensen die aan een besmettelijke ziekte waren overleden. Door deze gescheiden te houden van de levenden werd de kans op besmetting geminimaliseerd. Bron Dood.nl

Van uit de gedacht: Ligchaam als Landschap, Waterstromen als gedachten werkte ik in juni en juli 2020 in de MIR, op het Suikerterrein te Groningen. Met het project Grondwerk – als terra incognitaop een oude wereldkaart – het Groninger landschap. Welke rol spelen natuur en cultuur in het ontstaan hiervan.

Twee hoofd thema zijn De regenworm en de rivier en De wierde en de Kolk In dit blog een uitgebreid verslag

Hieronder de video updates van het werk

Waddenzeevolk Expositie, CBK Groningen, 2018 – 2019

Tijdens de Hendrik de Vries Stipendium Expositie toonde ik een nog niet eerder getoonde reeks vondsten van het Waddenzeevolk.
Vorig jaar heb ik met mijn voorstel om onderzoek te doen naar dit voor velen nog onbekende zeevolk, het Hendrik de Vries Stipendium gewonnen.
Dit jaar mocht ik zodoend mijn resultaten tonen in de groeps expositie met de genomineerden & winnaars van dit jaar.

Waddenzeevolk expositie, Museum Martena, te Franeker, 2018 – 2019

Waddenzeevolk: Een vooralsnog onbekend natuurvolk dat achter de zeedijk hun thuis vind.
Deze schijnbaar primitieve cultuur wordt nu voor het eerst in kaart gebracht.

De tot nog toe grootste overzicht expositie van vondsten toegeschreven aan het Waddenzeevolk.
Vele objecten zijn zo als gepresenteerd langs de Nederlandse Waddenkust, op zandplaten en vissershavens gevonden. Enkele grotere objecten zijn compilaties
van meerdere verschillende vondsten, samengevoegd na het idee hoe het oorspronkelijke objecten er uit zou hebben gezien.
Het onderzoek naar de veronderstelde makers is nog in volle gang.

Een groot deel van de vele vondsten toegeschreven aan het Waddenzeevolk zijn
gebundeld in een boekwerk van + 70 pagina’s
Hierin vind men tevens informatie over de eerste Hypothese betreft dit Waddenzeevolk.

Het boek werd voor het eerst gepresenteerd in het atelier van Wilma Visser, tijdens de week van het kunstenaarsboek.